Budowa Toru Wyścigów na Służewcu była jedną z największych warszawskich inwestycji w II RP. Ostatecznie prace podjęte w 1925 roku zwieńczyło oddanie do użytku największego i najnowocześniejszego toru wyścigów konnych w Europie w czerwcu 1939 roku. Autorem całego założenia był Zygmunt Plater-Zyberk, wspierany m.in. przez Juliusza Żórawskiego.
Na 135 hektarach ulokowano tor wyścigów, strefę treningową oraz miasteczko wyścigowe ze stajniami, mieszkaniami dla pracowników, a nawet przedszkolem.
W strefie wyścigów największe wrażenie robi Trybuna Honorowa zaprojektowana w modnym wówczas stylu okrętowym. Wrażenie przebywania na transatlantyku potęgował trap służący do komunikacji między piętrami.
Trybuna II mogła pomieścić ponad 5500 widzów, zaś nigdy nieukończona Trybuna III – nawet 8500. Wszystkie budynki, wraz z elementami infrastruktury takimi jak numeratory, reprezentują styl funkcjonalistyczny, jednocześnie widoczne jest w nich również szczegółowe opracowanie detali. Wizjonerstwo architektów wyrażało się także w zaprojektowaniu parkingu na 2000 samochodów GDY PO STOŁECZNYCH ULICACH W ROKU 1939 JEŹDZIŁO ICH PONAD 3000.
