SENATORSKA RÓG BIELAŃSKIEJ

Stojąca niegdyś u zbiegu ulic Senatorskiej i Bielańskiej, kamienica Wawrzyńca Mikulskiego pozostaje wielką nieobecną placu Teatralnego. Niewątpliwie, zaprojektowana przez Antonia Corazziego, kamienica była jedną z najpiękniejszych kamienic czynszowych Warszawy doby Królestwa Polskiego.

Według części varsavianistów kamienica Mikulskiego składała się z dwóch kamienic ale kompozycyjnie stanowiła jedność. Według prof. Marka Kwiatkowskiego, posesję zwaną „Gołubskiem” której to nazwa wywodzić się miała od właściciela terenu, starosty gołubskiego Mikołaja Wiktoryna Grudzińskiego w roku 1826 podzielono wyodrębniając z niej dwa numery hipoteczne 476A i 167B. Pierwsza działka stała się własnością Wawrzyńca Mikulskiego a druga Chrystiana Gotthilfa Helbinga. Wątpliwości co do podziału kamienicy wyraził natomiast Ryszard Mączewski w swoim artykule zamieszczonym w serwisie „warszawa1939”.

Dom zaprojektowany przez Corazziego i ukończony w roku 1828 posiadał cztery kondygnacje. Ponad drugim piętrem przeprowadzono fryz tryglifowo-metopowy. Ścięty narożnik został ozdobiony dwukondygnacyjnym portykiem  o czterech kolumnach w każdej sferze. Na dole doryckich zaś na górze jońskich. Front zwieńczyła attyka cokołowo-balustradowa.

Monotonne dziewięcioosiowe skrzydło od ulicy Bielańskiej ożywił trzyosiowy ryzalit. Elewacja od strony ulicy Senatorskiej łączyła się plastycznie z sąsiednią, dziewięcioosiową kamienicą rachmistrza Helbinga, zaakcentowaną trzyosiowym ryzalitem z wnękami, w których osie środkowe były ujmowane  przez półkolumny doryckie przechodzące przez pierwszą i drugą kondygnację i  jońskie umieszczone w wyższych partiach budynku.

Po odzyskaniu niepodległości, już w roku 1918 w kamienicy Mikulskiego swoją siedzibę miał Bank Dyskontowy.  Klasycystyczna kamienica Mikulskiego została wypalona podczas wojny, natomiast w dobrym stanie zachował się narożnik kamienicy. Decyzja o jego rozebraniu zapadła w roku 1959. Do portyku kamienicy Mikulskiego nawiązano podczas odbudowy Pałacu Staszica, kreując na jego dziedzińcu portyk inspirowany jednym z najlepszych dzieł Corazziego.